kovarên mîzahê yên bi kurdî û mizgînîya du kovarên nû

kengî behsa mîzahê bê kirin, ya pêşî tê gotin "serhildan" e. mîzah; rêya rexnekirin û tinazpêkirina li îqtidar, hukmdar, serok û rêvebiran, hem rexne û hem ken. 

mîrkutên xwe bilind kin! kovara me ya ewil a mîzahê

li derve jî: serhildan û rexne ye
li emerîkayê ji sala 1952 û vir ve "kovara mad" a mîzahê tê derxistin, li dinyayê weke -kovara mîzahê ya bêhtirîn tê firotin- tê zanîn. mîzaha wê bêhtir li ser jîyana emerîkayê û çanda popê ye. wateya navê kovarê: har, dîn.

rêya şirnexê

îro roja 6'ê ye ez ji amedê hatîm cizîrê. roja duyê û sêyê çûme hezexê. min dixwest hinekî behsa hezexê jî bikim, lê feleka xayîn rê neda.

niha hatim rawestgeha dolmîşên şirnexê, ji bo karekî ez ê herim şirnexê, wek şirnexîya gotî şirnexa rengîn.

dolmîş piştî tijî bû, derket ser rê û berê xwe da pira cizîrê, piştî ser pirê derbas bû giha noqtê. ecêb e êdî wek berê li kimliga nameyzênin, ez nizanim ji ber baranê ye an êdî westane. piştî ji wir derbas dibe dolmîş destê çepê dizivire û dikeve ser rêya şirnexê. ji noqteya dî 200 metr wê de noqteyek dî jî, ew jî kimliga naxwaze û em derbas dibin.

ji gelîyê qesirkê re dibûrin û digîhin nava qesirkê, li wir jî noqteyek heye. ew jî dibêjin temam e û em ji wir jî derbas dibim.

dolmîş

kolanên cizîra botan - 2018

xwînêrên xewşeriqî dizanin ev çend roj e li cizîrê me. bo wê çavdêrîyên xwe ji we re parve bikim.

otobûsa me ket nava cizîrê, hat li ber sûrên cizîrê otogara bajêr sekinî, ez peya bûm. ez peya bûm min rahişt çenteyê xwe. û min berê xwe da nava bajêr, ketim ser rêya malê.

rêya hevrişmê, dimeşim, wêne: anonîm

ser cehda nisêbînê an jî bi navê xwe yê meşûr rêya hevrişmê rêve diçim. li destê rastê goristana bajêr û piçek wê de gora memozîn heye, li destê çepê dikan hene. insan diçin û tên. bajar geş bûye, ji piştî şêr gelek baştir e.

çîrokên şevên dirêj [berhevkarî - 2]

ji amedê hatime cizîrê, kameraya min û dengira min li cem min, du qet cil û lênûskek û çend pênûs. piştî me atolya xwe ya folklorê ku di bin banê weqfa mezopotamyayê de pêk hat û 3 hefteyan ajot û akademîsyen û xebatkarên folklora kurdî tevlî bûn, min ji bo derketina qadê berê xwe da cizîrê; hatim pêşîyê min ji nava malê destpê kir, ji dîya xwe û bavê xwe çend çîrok qeyd kirin, dûvre çûm cem sêva simaîl a deştlanî wê çend stranên destrecê (şeva hinê) gotin û min qeyd kir, paşî dîsa hatim cem gotoxê xwe yê herdem hazir û tijî evdê hacî; ji min re nêzîkî 30 çîrokên kurt gotin, min deng qeyd kir, da kamerayê; piştî çend seeta westaha, min go xalê evdê ka çîrokên dirêj, ma ew nîn in cem te, wî got: "oho, çawa nîn in, lê ew ne yên niha ne, çîrokên dirêj yên şevên zivistanê ne, niha ez wa naabêjim, here zivistanê were." ez jî çi bikim, min kamera û dengira xwe girt û mam hêvîya zivistanê 

cihazê berhevkarîyê

mam hêvîya zivistanê û nesîb bû em gihan çileyê. ji bo çîrokên şevên dirêj hatim cizîrê û min pirsa xalê evdê kir.

navenda mafên zarokan û doza mihemed û furqan

îro 11ê çileyê, 2018 e. sibeh zû, hê tavê neavêtîye. berê me li cizîrê, 3 parêzer û ez û xebatkarê baroyê bi erebeya baroyê bi rê ketin. baroya amedê bi navend û komîsyonên xwe hewl dide xwe bigihîne hemû bûyerên binpêkirina mafên mirovan; yek ji navenda herî çalak navenda mafên mirovan e; bin banê wê komîsyonê de komîsyonên cuda hene, wek komîsyona girtîgehê, komîsyona êşkenceyê û hwd.

navenda mafên zarokan, baroya amedê 

                  

du komîsyon hene bi demê re ji navenda mafên mirovan qut bûne û niha bi serê xwe navend in; navenda mafên zarokan û navenda mafên jinan.

saît faîk abasiyanik û çîrokeka wî "hişt hişt"

bi wergerek nû dîsa merheba. dîsa çîrokeka tirkî ye lê vê carê saît faîk abasiyanik dibe mêhvanê me. saît faîk jî yek ji giregirên wêjeya tirkî ye. 1906ê çêbûye û 1954’ê jî ji vê dinyayê bar kiriye. şair û romanûs e, lê eslê wê çîroknûs e. di çîroka tirkî de dewrek nû daye destpêkirin. bakî suha ji bo saît faîk dibêje wî teknîka klasîk a çîrokê hilweşand û mirovên jirêzê, jidil, hem ji alîyên baş hem alîyên xerab ve, çawa bin eynî wilê, lê bi zimanekî helbestî û hostayî vegot; dema ev tişt kir jî xwe bi tarzekê tenê ve an tenê bi ekolên rojavayî ve girê neda, her di nava hewldanê û lêgerîna tiştên nû de bû.

li ser navê saît faîk ji sala 1954ê û vir ve xelata çîroka baştirîn tê dayîn. ji bilî 6-7 sala van 63 salan de her sal pirtûkeka çîrokan a tirkî xelat wergirt. tişteka çawa ye, hesteka çi rengî ye, em jê bêpar mane. cerribîneka me -ji bilî xelata helbestê ya arjen arî, ew jî ev çend sal e- mixabin tune ye.

Serê Salê Bi Zikr û Erbanê [Berhevkarî - 1]

dolmîşa me ji amedê ber bi farqînê ve bi rê ket. dolmîş heta devê xwe tijî ye, du kes mane jipiya. yên jipiya yek jê paşîyê rûdinê erdê, yê din jî xwe li qoltixekî girtiye, qûna xwe daye nava kenara qoltix destê xwe jî avêtîye ser qoltixek dî.

mistefa, ez, roberz û kela zembîlfiroş 

ji pêşîyê ve li qoltixê çarê kalekî extîyar û yekê navsere serê xwe nêzîkî hev kirine, bêsekn tiştina ji hev re dibêjin, kalo ji bo deng baş biçê yê din devê xwe dibe ber guhê wî, pê re dema diaxive bo her gotineka xwe bi destê xwe yê rastê jî axaftina xwe disêwirîne. pora kalo gewr e, nîvê porê bi herikîna salan weşaye. guhê kalo li gor emrê wî têra xwe mezin bûye, li ser destên wî nîşanên kalbûnê xuya dikin.